انگار خودت نمی شود که باشی ، می شودها، امانمی گذارند که باشی.
یادت را کسی نمی بیند.
یادِ صدایت را،یادِ نگاهت را،یاد همربانیت را،
یادت با خیال راحت در خاطرم می ماند،
چقدر یادت آرام است و با وقار،درست مثله خودت...
می گذارمش گوشه ی قلب کوچکم
می ماند برای همیشه...
هرجا که باشی...
هرجا که باشم...
می ماند برای همیشه...
زیبا بوود
به نظم توو زندگی هر آدم، آدمهای زیادی پیدا نمیشن که یه همچین یاد ِ قوی داشته باشن
اهوم،انگشت شمارند....شیرینیه بودنشون به همین اندک بودن هست...
خیلی زیبا بود. کاش با همچین کسایی بیشتر برخورد کنیم! یا نه؛ اصلا فعلا برخورد بکنیم؛ حالا بیشترش پیشکش
برخورد واقعیااا! وگرنه که تو مجازی من یه شونصدتایی برخورد داشتم! یکیش هم خودت
راس میگی.خیلی کم شدن آدمای اینچنینی که تو ذهن و خاطر آدم موندگار شن.خوشبختانه من دوستایی دارم که در خاطرم موندگار شدن و خواهند شد،خوبیهاشون و مهربونی هاشون...
دل به دل راه داره ،عزیز دل...
و تنها چیزی که باقی میمونه همین خاطره و یاد آدمهاست.چخ خوبه تو ذهن کسی خاطرمون باقی بمونه.
روزگار استاد فراموشیهاست.امیدوارم ما شاگرد خوبش نباشیم....
امیدوارم...
موزیک هم عالی بوود و با حس
قربان شما