به جنین مهربانی که در بطن خاکستری شعور تو،
پیچ و تاب را،
در جستجوی بهانه هاست،
بیاندیش،
او را بی درد،
بی اشک،
بی فریاد،
بی خونریزی،
نمی توان زاد،
فرزندی عزیزتر از عشق؟!
پ.ن:این درد ،اشک،فریاد وخونریزی یه روند طبیعی هست برای رسیدن به هدفی مقدس.روندی طبیعی که این روزها اینقدر غریب و غیر طبیعی شده که برای اندک افرادی قابل تحمله.و از همینه فراگیریه خود پرستی،خودخواهی،خودبینی،از همینه غربته معنای حقیقیه عشق.و از همینه که وقتی آدمهای این دوران تلخ ،کسی رو میبینن متفاوت از این اوصاف اورا ساده خطاب میکنند
سلام.حسابی شلوغی عاشق.زاده عشق.چیزی شیرین تر و ویران کننده تر از عشق نیست.بر توست که سنگینی کدامین کفه را گران تر بینی و کدام را بر کدام برتری بخشی.هر چند که شیرینی اش نیزبا گذر دوران به کامت زهر خواهد شد.
سلام عزیزم.سلام خانووووم.
.
عشق اگه ملکه روحت شد .به همه ادمها عشق میورزی .اینقد شیرینه معصومه، هیچ حسی از این شیرین تر نیست که محبتت رو از هم نوعانت دریغ نکنی .محبتی بدونه چشم داشت.کاش میشد اینطوری باشیم
دلم برات تنگ شده ...
این فرزند بعد از درد و هجر و اشک و آه و مستی بدون شراب....
آیا سالم زاده میشود ؟؟؟
شاید در نطفه کشته شود.
زیبا توصیف کردی .بی شک این عشقیست که .....
یاسی میگم چه کمال همنشین و همکلام در تو اثر کرده
اصن کشته شدنی نیست .و اگر هم باشه در نطفه نیست در مسیر زاده شدن هست.در رحمه وجود همه آدمها هست.ولی گاهی از ترس همین دردها و اشکها و فریادها ،جراتی نیست برای زاییدنش.در مسیر بی صدا خفه میشه وآدمی می ماند و یک دنیا ی پوشالی....
تاجایی که یادمه این همیشه یکی از دغدغه هات بوده. یادمه شعرایی که توو این قضایا می خوندی. حس مادر بودن.
ولی این فقط یه تشبیه بوود .حس مادر بودنش کجاا بوود؟!!
یاد یه جُکی افتادم که چون یکم بی ادبی و ضایع هست لذا بی خیال میشم....
منم یاده این افتادم که حتی هر وقت جدی و با احساس حرف میزدم به مسخره و شوخی گرفته میشد
حالا هی تو ویاسی شعرای قشنگ بگین دل منو بسوزونین آدم هی دلش می خواد تکلیف من که این وسط شاعر نیستم چیه خو
ولی شما شعر بگین من عاشق جفتتونم
آی گفتی فاطی جونم ینی حرف دل من بود این پ.ن حالا همین دوستان روشن فکر وقتی خودشون از دستشون در میره حالا به هر ترتیبی کار ندارم انگار تخم دوزرده گذاشتن به خدا!
ای من قربونه تو برم.عزیییییییییییییییییزووووم.تو اصن حسابت جداس تو جیگر منی.بووووس.
آره والا هزارتا منت هم سر آدم میذارن دیدی؟
وای فاطی من هنوز دارم اتش در نیستان رو گوش میدم ای خدا صدا نیست که در ضمن من به ترتیب عاشق نوازنده تار و سه تار و دف و همچنین شاعر تصنیف فوق الذکر شدم رف
آره خیلی آهنگه قشنگیه.من اون موقع که دبیرستانی بوودم اینو گوش میدادم .دیگه نشنیده بوودم تا الان .خیلی حال کردم وقتی شنیدمش..خاطرات خوبی هم باهش دارم
اونایی که یاد یه جک باحال میفتن و نمیگن حواسشون باشه قیامتی هم هست پل صراطی هم هست خدا رو در نظر داشته باشن خلاصه
چه قدر این کلام و فضا ،حس مادرانه رو القا می کنه...چقدر خووبه ،که به این خووبی از لذت مادر شدن با همه ی سختی هاش نوشتی...
همیشه عزیزی و مانا...
ممنونم رویا جان
واسه جوابی که به کامنت دومم دادی 10 بار کامنت های مختلف نوشتم و هر بار پاکشون کردم...بازم من و بازم سکوت
سکوت خوبه کاش منم گاهی میتونستم سکوت کنم .سکوت نشانه کمال عقل هست.کاش منم عاقل میشدم .بزرگ میشدم.تو به حساب این بذار:
اگر با من نبودش هیچ میلی
چرا ظرف مرا بشکست لیلی....
بدون اغراق مدتها بود اثری بی این زیبایی و عمق نخوانده بودم ... گاهی وقتی به وبلاگها سر میزنی مایوس می شوی از خواندن مطلبی که روح داشته باشد و فکر پشت آن باشد ... البته هر کسی از منظر خود دنیا را می نگرد و نگاه او قابل احترام است .
اما این نگاه از جنس دیگری بود
کلامی نمی یابم که مراتب سپاسم را گویا باشد .
اجرتان با خالق هستی .
ممنونم .نظره لطف شماست
خیلی زیبا گفتی ...
مرسی فرود جان