به بهانه ی روز پدر،همسر و برادر...

از پدر گفتن برایم سخت است، زیرا هیچکس آنطور که باید پدر را نمی شناسد. آن زمان که کنارش بودم،خوبی هایش را نمی دیدم.نسبت به خیلی از کارهایش معترض بودم.اما الان که دورم، وقتی رفتار و کردارش را از زمانی که به یاد دارم مرور می کنم به خودم معترض می شوم که چرا آن طور که باید از وجودش بهره مند نشدم،از دانسته هایش،از علمش،از ویژگی های والای رفتاریش.

برایم زیاد حرف میزد و شعر می خواند.چه خوب بود که تا حدی سخت گیری می کرد.تابستان که از راه می رسید،او معلم می شد و ما دانش آموز،ساعتها را بین من و خواهرانم و برادرم تقسیم میکرد.عربی ،زبان انگلیسی،شیمی.یادش بخیر چه شیرین درس می داد...

با وجود مسئولیتی که در اداره داشت هیچ وقت راضی نمی شد برای رفتن به اداره ، ماشین برایش بفرستند و به خاطر بیماری خاصی که داشت اجازه رانندگی کردن هم نداشت .با اتوبوس به اداره می رفت و بر می گشت.

عید نوروز اول برای آشنایانی که نیاز داشتند لباس می خرید بعد برای ما، برای آنها بهتر و گرانتر.چقدر من معترض می شدم و او سکوت می کرد...

یادم می آید وقتی بعضی آشنایان دور و نزدیک مشکلی داشتند و به خانه ی ما می آمدند برای رفع مشکل، هدایایی را با خودشان می آوردند که پدر  آنها را یا پس می داد و نمی پذیرفت یا اگر  نمی شد پس دهد ،میپذیرفت و بین همسایه ها تقسیم می کرد.

دنیا پیش چشمش خیلی بی ارزش است.مقام،قدرت،تجملات برایش پشیزی ارزش ندارد.

در بین فامیل و دوستان به شجاع بودن معروف است.کنار دوستانش که می نشستم،از شجاعتش در مقابل خان و خوانین و مبارزاتش قبل از انقلاب و حبسش در زندان اوین برایم می گفتند.

پدر آنقدر زیبا ،شمرده و متین سخن می گوید که در هر محفل و مجلسی با سوالاتی که از او

می پرسند او را مجبور به سخنوری می کنند.

وقتی شعری برایم می خواند آنقدر شمرده می خواند و معنا و مفهومش را برایم توضیح می داد که شعر را حفظ می کردم.

پدر 20 سال است با یک بیماری خاص دست و پنجه نرم می کند.اما نه نا امید است و نه خسته...

پدر خوب بود وهست اما من دختر خوبی که او می خواست برایش نبودم و نشدم.چه کنم؟! بازیگوش بودم و حواس پرت و به قول خودش خود سر..  ولی همین که بر بالین بیماران هستم و دعاگوی پدر و مادرم می شوند برایم کافی ست.

برای سلامتی همه ی پدران عزیزی که هستند و پدر مهربانم دعا میکنم و برای آنها که بین ما نیستند طلب رحمت و مغفرت و روز همه شان پیشاپیش مبارک....

مردهایی که در زندگی من تاثیر گذار بودن و دوسشون دارم:پدر،همسر و برادر....

بابای عزیزم،خوبم،مهربونم،همه چیز من،همه ی زندگی من.ایشالا تا وقتی هستم، باشه...

همسر مهربوونم ، بسیار پاک ، متین ودلسووز ، واین دلایل برا اینکه دوسش داشته باشم کافیه.

امسال روز مرد مصادف شده با روز تولد کوروش (تولدش مبارک)

داداش بزرگه،به نظر خودش مجازیه ،ولی چه حقیقی باشه چه مجازی داداش بزرگه س و دوسش دارم .منطقی و با احساس ،وامنیت در کنارش بودن جای دیگه نیست....

داداش کوچیکه،بسیار دوسداشتنی و مهربوون .غمهاش تو دلش و شادیهاش رو با دیگران تقسیم میکنه.هرجا هست شادی و خنده هم هست....

براشون آرزوی سلامتی و خوشبختی می کنم